De examens voor middelbare scholieren zijn achter de rug. De tijd van wachten op het verlossende bericht van school is aangebroken. Een tussentijd. Uitkijken naar een toekomst met nieuwe mogelijkheden. Nu een beetje met je ziel onder je arm je dagen doorbrengen… Een spannende periode.
Doordat ik een oud schetsboek terugvond, met daarin een handjevol schetsen gemaakt toen ik 16, 17 jaar was, kwam mijn eigen middelbare schooltijd weer naar boven.
Ik zie mijn oude jas en schooltas. Een schets van mijn wastafel gemaakt met een oogpotloodje van de Hema en een tekening van een klasgenoot in de gang voor het klaslokaal.
Wat kan het veel oproepen, een schets. “Had ik maar meer getekend”, dacht ik bij mezelf, al bladerend door dit boek vol herinneringen. Ik voelde al kijkend meteen weer hoe het paar ouderwetse ritslaarsjes zat dat ik had geschetst in grijs potlood. En hoe trots ik indertijd was op deze originele tweedehands vondst.
Ik zag de canvas boodschappentas – dé tas om te gebruiken voor je schoolboeken in de jaren ’80 – en ervoer weer hoe onhandig die eigenlijk was. Een hele sjouw als je de stugge leren hengsels vast moest houden en je de tas niet over je schouder kon slingeren. En ook de veel te ruime beige winterjas. Al snel wat vormeloos, wel lekker warm en wollig.
Ach, waarom had ik niet ook mijn leraar Geschiedenis getekend en mijn lunch met gebakken ei. Een moment op het schoolplein of mijn fiets met daarop de schooltas. Want hoe vervoerde ik die eigenlijk?
Garage
Ja, jammer dat ik niet nog een ánder moment uit die tijd in een schets had vastgelegd.
Het was de tijd na de examens. De dag was aangebroken waarop ik de einduitslag zou krijgen door middel van een telefoontje van school. Zenuwslopend. Het was namelijk nog allerminst duidelijk of ik in één keer geslaagd zou zijn…
Als afleiding, om het wachten te doorbreken, ging ik met mijn moeder de stad in. Ik weet niet meer in welke winkels we zijn geweest en of we überhaupt wat hebben gekocht. Mijn gedachten waren toch steeds bij het bericht der berichten dat die dag zou komen. We bleven lang weg, zonder antwoordapparaat, maar met een geduldige vader die thuis op ons en de uitslag wachtte.
Eindelijk reden we weer terug, ik had mijn zenuwen nauwelijks in bedwang. We naderden ons huis. We draaiden de oprijlaan in. Deze had aan weerskanten grote bomen die een haag vormden. Door dit weelderige gebladerte zag ik de groene deur van de garage voor me.
Groen…?
Over de garagedeur heen was een vlag gehangen. Dé vlag, in triomfantelijk rood, wit en blauw. Mijn vader had de goede boodschap aangenomen:
GESLAAGD!
Een afsluiting en een nieuw begin. Een mooi moment…
………………………………………………………………………………………………………………..
P.S.
Wil je na de examentijd samen met je dochter een leuke workshop volgen? Op mijn website staan data in juni en juli waarop je een workshop Artjournaling of een korte cursus collageschilderij kunt doen. Dé gelegenheid om momenten vast te leggen voor later…
