Vakantie. Een tijd om nieuwe werelden te verkennen en inspiratie op te doen. In 2015 deed ik dat in Londen, samen met mijn tienerdochter. We bekeken veel en liepen veel en leerden van alles over van alles…
Over de Big Ben en dat dat eigenlijk een bijnaam is van deze prachtige toren. Over Camden Lock, een trendy wijk waar je hippe t-shirts kunt scoren. 
Over de Tower of London, waar vroeger een ijsbeer werd gehouden die af en toe in de Thames mocht zwemmen, aan een touw. Over de wijk Kensington en dat een eenvoudig broodje daar nogal belachelijk duur is. En over het feit dat het café van de Salvation Army een oase was midden in de drukke stad, met verrukkelijke thee en scrumptious scones… voor een bescheiden prijsje.
Het Science Museum was een ander hoogtepunt. Je kunt daar van alles opsteken over de geschiedenis van de ruimtevaart, over zonnewijzers en energiebronnen, over de ontwikkeling van allerlei materialen en meer. Temidden van al dit interessants, kwam ik daar iets anders vermakelijks tegen.
In een uitgelichte vitrine zag ik een groen fluwelen kledingstuk van Winston Churchill. Het was een pak uit één stuk met een flinke rits aan de voorkant. De Prime Minister kon het ruime kostuum snel 
aantrekken, zelfs over zijn pyjama, wanneer het alarm afging in de oorlog als sein om de schuilkelders in te gaan. Het heette dan ook al snel zijn ‘Siren Suit’. Hij had dit gewaad zelf ontworpen en bezat er een twaalftal, van diverse materialen en in verschillende designs. Aan een vakje voor de sigaar was ook gedacht. Hij was zijn tijd ver vooruit met deze ‘onesie’.
Er werd ook een andere Engelse held uitgebreid behandeld in dit museum. James Watt, de uitvinder van onder andere de stoommachine. Dat wist ik wel natuurlijk, ergens nog, vaag, dat hij met die uitvinding de wereld wezenlijk veranderde…
Wat ik niet wist, was dat deze wetenschapper en ondernemer op zijn 83-ste nog kunstenaar werd en een machine uitvond om beeldjes en bustes mee te kunnen reproduceren. Hij stuurde kleine portretbustes van zichzelf naar zijn vrienden en schreef daarbij: ‘This is a portrait of a young artist, who made this in his 83th year’…
Dit soort vrolijke ontdekkingen vormden een rode draad tijdens deze vakantie. Zo ook in het Victoria & Albert museum.
De voorkant van onderstaande beeldengroep was bijzonder en werd uitgebreid beschreven op het bordje dat erbij hing. Toen kwam de suppost naar ons toelopen. Hij trok ons mee naar de andere kant van de sokkel en wees ons op de ruwe en onbewerkte achterkant.
‘Look, it is a group of ghosts…’, zo gniffelde hij.
And indeed… it was. Geestig!
En van het een kwam het ander. Want wat zou er nog meer voor leuks te zien zijn in dit museum… ‘Kunt u iets aanraden?’, vroegen we de suppost. Dat kon hij. Hij leidde ons naar een zaal met prachtige gipsafgietsels van meesterwerken vanuit de hele wereld. De ‘David’ van Michelangelo uit Florence en de enorme overwinningszuil van keizer Trajanus. Beter dan de originelen, aldus onze museumman, want die zijn in sommige gevallen beschadigd geraakt en onderhevig aan verval.
Wij liepen na al dit moois gezien te hebben blij naar buiten. Met open ogen en open oren. Vastbesloten om veel van deze vrolijke spirit mee te nemen naar huis. Nieuwsgierig wat daar weer op ons ligt te wachten…
En jij? Door wie of wat ben jij geraakt deze zomer?
P.S. Onesies koop je bijvoorbeeld hier: onesies.
